پخت آش نذری موسوم به «آش امام حسین (ع)» یکی از مرسومات مردم روستای خوسف است که در ماه محرم رونق خاصی داشته و امروزه بیشتر در فصل‌های پاییز و زمستان به‌ویژه شب‌های جمعه طبخ می‌شود.
غالباً صاحب نذر برای این که مردم نیز در نذری او مشارکت داشته باشند آن را بر روی دیگ‌های بزرگ در کوچه، جنب مساجد و حسینیه‌ها و بعضاً نیز در منازل طبخ می‌کرد که در این صورت جوانان و افرادی که توانایی داشتند اطراف دیگ جمع شده تا با هم زدن آش(کمچه زدن) علاوه بر شریک شدن در ثواب نذری، به صاحب آن نیز کمک کرده باشند .
طبخ آش امام حسین (ع) یکی از آیین‌های پر رونق است که پس از گذشت سال‌های زیاد، با اندکی تغییر همچنان ادامه دارد.
این آش که مواد اولیه آن گندم و گوشت قرمز است در گذشته غذای یک وعده برای مردم محسوب می‌شد که معمولاً در شب عاشورا این آش بار گذاشته می‌شود.
هم‌زمان با طبخ آش مراسم روضه‌ای نیز برپا می‌شد که پس از پایان روضه و مراحل طبخ، درب دیگ بسته و روی آن مقداری زغال می‌ریختند و تا اذان صبح صبر می‌کردند تا آش به‌خوبی عمل آمده و به‌اصطلاح جا بیفتد .
پس از باز کردن درب دیگ آش صاحبان نذر و بانیان عزا، آش را بین اهالی محل تقسیم میکنند.
گفتنی است، امروزه، هم‌زمان با ایام سوگواری امام حسین (ع) اکثر روستاهای شهر بافق در مقابل حسینیه‌های خود چندین دیگ آش بار گذاشته و طبق آیین کهن مردان به ویژه جوانان با هر نیت که داشته آن را هم زده و در پایان نیز توسط بانیان بین مردم توزیع می‌شود
بدون دیدگاه